x x x

 

drogi łączą się w jednym punkcie

i nie jest to Paryż Moskwa Drohobycz ani Weimar

 

(Teresa Rudowicz trzecia strofa wiersza czwarta

z tomiku Korzeń werbeny)

 

ten punkt

to miejsce jest znacznie bliżej

na wyciągnięcie dłoni

na spojrzenie spod rzęs

 

pamiętasz kiedyś tak ci pisałem

 

Przecież wiedziałem

mówiono mi że pojechałaś w Karkonosze

więc tęskniłem wysiadując drewnianą ławkę

na tym niewielkim rynku

peryferyjnego miasteczka Wielkopolski

 

Ale ale

przecież to ty wtedy szłaś ku mnie w strudze słońca

wiatr układał apaszkę jasną czuprynkę

sukienkę granatową w białe grochy

 

więc niekiedy w wyobraźni

fantasmagorii

 

zawsze w nas poszukiwanie dróg by dotrzeć dokądś

do siebie kogokolwiek ciebie

 

ona pisze o wnętrzu dłoni

inna o zagięciu kartki

jako miejscach tajemnych

 

więc podaj mi zagiętką kartkę

zamkniętą dłoń

 

będę je otwierał

sobie znanym sposobem

bez zaklęć i pieśni

 

może zatańczysz przede mną

w granatowej sukience z białymi grochami

 

jak kiedyś